Sonra düşündüm burası Defnemin, tarihe not düşmek için yazmıyor muyum, birazda rahatlamak için...
Ay çok sıkıldım aslında ben kendimden, bu kadar takıntılı olmayacağım, olmuyor işte herşeye yetemiyorum napiim
olduğu kadar, dimi yaa
Yeni yıla biz de büyük umutlarla heveslerle girdik ama daha ilk haftasında kötü bir haberle sarsıldım..Burada kendisinden izinsiz bahsedemem ama çok sevdiğim birinin sağlık problemiydi kötü haber..Hep birlikte kenetlenerek atlatacağız işallah bu günleri, aklımda uykularımda ve hem dualarımdalar sürekli..
Bir kez daha anlatıyor hayat bize kendini, planlar yaparken neler neler olabileceğini, herşeyin başının sağlık olduğunu ve gerisinin hiiiç önemli olmadığını...
İşyerinde ise çok huzursuzum stres had safhada, bazı şeyler var ki yeter artık dedirtecek neredeyse susuyorum ...Küçücük bebeğimi bırakıp gittiğim yerde insan biraz daha iyi olsun değsin istiyor.
O yüzden bugünlerde beni tek güldüren şey Defnem
tam bir taklitçi olup çıktı, kahkahalarımızı taklit ediyor ne söylesek anında kapıyor Vardo da annemde her gün bişey öğretiyor, akşamları gelince bana gösteri yapıyorlar resmen, babası da kameradan izliyor..
Haftasonu çok huysuzdu uykuları kötüydü bugün semeresini aldık üstten iki diş birden patlatmış, 5.ve 6. dişlerimiz hayırlı olsun..
Artık dizlerinin üzerinde tam süret emekliyor tutunup kalkıyor rahatça, bebeğim bir aydır uğraşıyordu sonunda başardı....
Arayı açmadan devam etmek ümidiyle..
No comments:
Post a Comment