Bütün kızlar toplandık

Uzun bir aradan sonra bu akşam çok sevdiğim kızarkadaşlarım ( Bernacım taa Ankara dan geldi) ve en iyi dostum hayattaki en büyük desteğim ablam ile bizde toplanıyoruz. Hamilelikti doğumdu bebeğimin toparlanmasıydı derken neredeyse 180 derece değişen hayatımda eskiye ait bir rutini tekrar yaşayacak olmaktan dolayı taze anne olarak pek bir heyecanlıyım...


Ah eskiden ne çok yapardık bunu. Kızarkadaş gibisi yok iyi bilirim. Şarabımızı havalandırır peynir tabaklarımızı hazırlar dalardık koyu bir sohbete. Konumuz döner dolaşır bu erkekler niye bu kadar farklı ne yapacağız noktasına gelir bu konuda sürekli teoriler üretirdik genellikle ..



Çok hazırlık yapamadım ama tatlı olarak Defdef i yiyeceklerinden önemli değil diye düşünüyorum.

Mazeretim de hazır !

Yumuşak bir kırmızı ile güzel geçecek bir akşam bizi bekliyor gerçi ben vitamaltla kendilerine eşlik edecek olsamda yine de görüşebileceğimiz için çok mutluyum .

Hepimize güzel bir haftasonu diliyorum

gelişme var

Ek gıdaya geçişte azıcıkta olsa gelişme kaydettik. Öğlenleri sebze çorbasından bir kaç kaşık alıyor minnoş ama nedense meyveleri sevmedi.
Tatlı mı sevmiyor nedir, herkes meyvelerle başlarken bizimki ne armut ne şeftalı, kayısı, elma hiç birini sevmedi görür görmez ağlıyor,sadece muz yedi hem de büyük bir iştahla ama listemizde yok diye ben elinden geri aldım :(
bilemedim dokunur mu alerjik mi ..

Olsun yavaş yavaş alışacak biliyorum. Çok fazla döküp saçarak yiyor ama ya da ben beceremiyorum ... 
Bu arada tarihe not düşelim ; Defnem 17 Eylül cumartesi günü ilk kez desteksiz oturdu çok uzun sürmese bile bizi çok ama çok heyecanlandırdı :)

Yeni ciciler

Bizim pıtırcığın ek gıdaya karşı direnci yavaş yavaş kırılıyor galiba!!
Bir ara çok umutsuzdum ama son bir kaç akşamdır anne sütüne organik yulaf unuyla hazırladığımız mamasını kaşığa direnç göstermeden hapur hupur yedi bizi şaşırtarak. Öğleleri ise sebze püresine hala dirençli dün bir iki kaşık yemiş ama bakıcımızın anlattığına göre.. Haftaya da kahvaltıya başlayacağız bakalım !
Bütün bunlar insanlık için küçük ama bizim için büyük adımlar :) anneler beni anlar değil mi ... Ne zor şeymiş bu ek gıdaya geçiş yaa... Yeğenlerim kurabiye canavarı gibiydi nasıl iştahlı yiyorlardı ben de bütün bebeklerin öyle olduğunu sanmışım peh ne yanılgı !

Defne hanımın ek gıdaya geçişi ile hayatımıza bir çok yeni obje girdi... Şimdilik kullandıklarımı yazayım dedim. Bu ürünlerin çoğu sterilizasyona uygun değil. Sabunlu ılık su ile yıkayıp  kaynar içme suyu ile duruluyorum umarım yanlış bişey yapmıyorumdur..


                      Mama sandalyemiz ikeadan çok tavsiye edildi,  şimdilik memnunuz.

***

mycey in alıştırma kaşıkları , diş kaşıyıcısı olarak kullanıyor, üzerinde mama varsa direk atıyor :)

***

nuby nin ısıya duyarlı kaşıkları

***

başka bir çok önlük aldım ama tchibo nun bu önlüklerini sevdim.Diğerlerini çıkartıyor sürekli çekiştiriyor. 

***

nuby nin yemek seti Esma teyzemizden hediye :)

***

nuby nin sebze filesi, içi dolu ise direk yerde boş ise dişleri kaşıyor :)

***

Beaba nın mama kapları çok sevdik akşam mamasında bardak olarak kullanıp içirdiğimde oluyor

Suçluluk duygusu

Anne olmanın yaşattığı birbirinden müthiş ve güzel duyguların yanısıra olumsuz duygularda yaşanıyor..

Sürekli endişe etme hali, kendini yetersiz hissetme ( ki bu bende çok oldu-oluyor) işe başladığımdan beri de ruhumda sürekli bir suçluluk duygusu ile yaşıyorum...

O mutlu ise sende mutlusun, ağlıyorsa hele bir de sebebini bulup derdini anlayamıyorsan bu duygu hemen yakana yapışıyor..

İşe başladığımdan beri bu duygu gözle görülür bir şekilde arttı bende.
Sabahları bırakıp giderken, gün içerisinde bakıcıdan detayları almaya çalışırken,tam ek gıdalara yavaş yavaş alışıyor derken bir de kabızlıkla tanışınca, bebeğim bütün gece karın ağrısı ile ağlayıp rahatlayamayınca, üstüne birde çişler bezden dışarı çıkıp sabaha kadar ıslak ve buz gibi tulumu ile uyumuşsa....

Ben ne biçim anneyim....Beceremiyorum hiç bir şeyi ile başlayan ağlama krizi servis saatinin gelip evi terketme zorunluluğum ile tavan yaptı. Bunları niye yazıyorum?
İleride Defnem okuyunca belki bana daha az kızar diye. Onu bırakıp gittiğim için.
Hala kabız hala hiç süt içmemiş ve hala keyifsizmiş.. Gel de çalış:(

Bazen de, işe dalıp evi aramayı geciktirdiğimde birden sanki eski günlerime dönmüş gibi olup Defne yi ihmal ettiğimi düşünüp çok ağır bir suçluluk duygusu hissediyorum. Aynı şey süt sağma saatlerimi geciktirdiğimde de oluyor. Kuramıyorum bir denge , yok ben beceremeyeceğim galiba, iyi bir anne olamayacağım...

Ek gıdaya geç(emey)iş

Beklenen zaman geldi ve doktorumuz bayramdan hemen önceki  7. ay kontrolünde artık ek gıdalara yavaş yavaş başlamamıza karar verdi. Bende bir sevinç ve heyecan dalgası yarattı bu haber anlatamam :)

5.ay kontrolünde bir heves sormuştum bu ay alıştırmalara başlayacak mıyız diye , dr un hiç beklemediğim cevabı ile hevesim kursağımda kalmıştı ondan mı bilemedim ama bu kez pek bir sevinçle çıktık muayenehaneden. Zaten kim sorsa ek gıdalara başlıyoruz diyorum aaa 7siz daha başlamadınız mı  diyor sinir oluyorum hadi baştan anlatmak gerekiyor hep aynı şey !

Hemen koşa koşa jokere gidildi minnoş için mama kapları kaşıklar ne bileyim  sebze fileleri alıştırma kaşıkları vs. kapitalist sistemin dayattığı bilimum bebe ürünleri alındı gelindi eve.
Önümüzde koskoca 9 gün vardı bu geçiş evresi için bulunmaz bir fırsattı. Bakıcımıza kalmadan ben kendim bizzat bir güzel alıştırırım diye düşünmüştüm, sırf bunun için tatile bile gitmedik ! iyi ettik

30 agustosta başladık efendim denemeye.

Reçetemiz şöyleydi; (her doktorun farklı oluyormuş sanırım)

öğlen kabak-havuç-patates buharda pişirilip çatalla ezilerek yedirilecek. İlk 3 gün alışsın diye önce sadece suyu verilecek,istediği kadar anne sütü

ikindi meyve püresi-şeftali-kayısı-armut- diğerleri yok şimdilik

akşam anne sütüne hipp organik yulaf+pirinç karışımından muhallebi  üstüne istediği kadar anne sütü...

İlk gün kaşığı görür görmez başladı ağlamaya ve ağzını kilitledi Defnem...
Ne sebze suyunu ne püresini ne meyvesini ne de muhallebisini...

Bütün umutlarım söndü hayır ne bekliyorsam!

ikinci gün kaşığı görür görmez başladı ağlamaya ve ağzını kilitledi

üçüncü gün de kaşığı görür görmez başladı ağlamaya ve ağzını kilitledi

ve bu kalıp 9 gün boyunca devam etti.

Ne yaptıysam başarılı olamadım .Kaşık direnci mi acaba dedik,
demir ilacını kaşıkla veriyorduk ve tadını sevmediğinden ağlıyordu, artık demiri damlalıkla veriyoruz.

Bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim.
Meyveleri eline verince bir heves uzanıyor ama ağzına götürür götürmez  surat ekşiyip tükürüyor başlıyor ağlamaya. Doktorumuz kesinlikle zormalayın dedi.

Son bir kaç gündür sevindiren tek gelişme o da çok aç olunca akşamları sütlü muhallebisini azıcık azıcık yiyor. Sürekli vermemi istiyor bardakla içirince lıkır lıkır içiyor ama...

Bir yerde hata yapıyorum ama nerede hiç bilemiyorum... çok umutsuzum ve yardıma ihtiyacım var sanırım...



                                              Hayatında ilk kez armut tadan pıtırcık