Thursday, September 8, 2011

Ek gıdaya geç(emey)iş

Beklenen zaman geldi ve doktorumuz bayramdan hemen önceki  7. ay kontrolünde artık ek gıdalara yavaş yavaş başlamamıza karar verdi. Bende bir sevinç ve heyecan dalgası yarattı bu haber anlatamam :)

5.ay kontrolünde bir heves sormuştum bu ay alıştırmalara başlayacak mıyız diye , dr un hiç beklemediğim cevabı ile hevesim kursağımda kalmıştı ondan mı bilemedim ama bu kez pek bir sevinçle çıktık muayenehaneden. Zaten kim sorsa ek gıdalara başlıyoruz diyorum aaa 7siz daha başlamadınız mı  diyor sinir oluyorum hadi baştan anlatmak gerekiyor hep aynı şey !

Hemen koşa koşa jokere gidildi minnoş için mama kapları kaşıklar ne bileyim  sebze fileleri alıştırma kaşıkları vs. kapitalist sistemin dayattığı bilimum bebe ürünleri alındı gelindi eve.
Önümüzde koskoca 9 gün vardı bu geçiş evresi için bulunmaz bir fırsattı. Bakıcımıza kalmadan ben kendim bizzat bir güzel alıştırırım diye düşünmüştüm, sırf bunun için tatile bile gitmedik ! iyi ettik

30 agustosta başladık efendim denemeye.

Reçetemiz şöyleydi; (her doktorun farklı oluyormuş sanırım)

öğlen kabak-havuç-patates buharda pişirilip çatalla ezilerek yedirilecek. İlk 3 gün alışsın diye önce sadece suyu verilecek,istediği kadar anne sütü

ikindi meyve püresi-şeftali-kayısı-armut- diğerleri yok şimdilik

akşam anne sütüne hipp organik yulaf+pirinç karışımından muhallebi  üstüne istediği kadar anne sütü...

İlk gün kaşığı görür görmez başladı ağlamaya ve ağzını kilitledi Defnem...
Ne sebze suyunu ne püresini ne meyvesini ne de muhallebisini...

Bütün umutlarım söndü hayır ne bekliyorsam!

ikinci gün kaşığı görür görmez başladı ağlamaya ve ağzını kilitledi

üçüncü gün de kaşığı görür görmez başladı ağlamaya ve ağzını kilitledi

ve bu kalıp 9 gün boyunca devam etti.

Ne yaptıysam başarılı olamadım .Kaşık direnci mi acaba dedik,
demir ilacını kaşıkla veriyorduk ve tadını sevmediğinden ağlıyordu, artık demiri damlalıkla veriyoruz.

Bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim.
Meyveleri eline verince bir heves uzanıyor ama ağzına götürür götürmez  surat ekşiyip tükürüyor başlıyor ağlamaya. Doktorumuz kesinlikle zormalayın dedi.

Son bir kaç gündür sevindiren tek gelişme o da çok aç olunca akşamları sütlü muhallebisini azıcık azıcık yiyor. Sürekli vermemi istiyor bardakla içirince lıkır lıkır içiyor ama...

Bir yerde hata yapıyorum ama nerede hiç bilemiyorum... çok umutsuzum ve yardıma ihtiyacım var sanırım...



                                              Hayatında ilk kez armut tadan pıtırcık


1 comment:

  1. ne kadar tanıdık geldi bir bilsen...bu kızlar yok mu bu kızlar.yandık

    ReplyDelete