Gün aydınlanırken ayakta olmayı severim.. Gecenin sessizliği yavaş yavaş çözülürken ilk ışıkların süzülmesi her zaman garip hissettirir kendimi...
Anne olduğumdan beri gün doğumlarını daha çok görüyorum, gece hep ayakta olduğumdan son zamanlar da da hep o saatte süt sağdığımdan..
Bu sabah ise eşimi havaalanına bırakmış İstanbul un o en boş olduğu saatlerde araba kullanırken doğurdum güneşi üzerime...Bir yandan herşeyin güzel olması için dua edip bir yandan da ilk kez bu kadar uzun bir süre ayrı kalacağımız için hüzünlenirken...Söz verdiğim gibi ağlamadım ama eve gelipte pijamalarını görünce iyice kötü oldum. 11 yıldır beraberiz, ilk kez bu kadar süre ayrıyız..
3 ay yok mişkom, arada gelecek ama sadece haftasonu kalacak,
Herşeyden ama en önemlisi de Defne den tek başına sorumlu olmak korkutuyor beni, umarım çabuk ve kolay geçer...
Güle güle git , çabucak ve güle güle gel babacık. SCS
Allah kavuştursun canım, inşallah zaman çabucak geçer ve eşin yanında olur. Defnenin fotoğrafları yine çok güzel. Maşallah!
ReplyDeleteAllah kavuştursun o yokkende sen halledersin herşeyi merak etme güven kendine
ReplyDeleteAllah kavuştursun. Hiç korkma, anneler herşeyin üstesinden gelir.
ReplyDeletearkadaşlar hepinize tek tek çok teşekkür ediyorum, sizler gibi daha cesur olmayı diliyorum
ReplyDeletesevgilerimler
Pınar