Fındıkkurdu büyüyor

Düşünüyorumda, şimdi bu minnoş herşeyden habersiz  emiyor uyuyor altını dolduruyor ve günler geçiyor. Hızla büyüyor. Gün olacak söylediğim bi cümleyi beğenmeyecek, gün olacak bizimle gezmek istemeyecek belki değil kesin beğenmeyecek.  Kucağımda ona şarkılar söylerken  gıdısından binlerce  kez  öperken gün gelecek kendini sevdirmeyecek ben büyüdüm artık diyecek. Belki fikirlerimiz hiç bağdaşmayacak belki fikren tamamen karşı olduğum bir görüşün ateşli bir savunucusu olacak . O zamanda onun bir birey oldğunu unutmadan saygı gösterebilecek miyim yoksa kendi doğurduğum için herşeyinde hakkı olduğunu düşünen anneler gibi ama diye başlayan cümleler kurup,  hakkımı helal etmem tehditleri savurarak istediğim gibi olmasını mı sağlamaya çalışacağım. Bunu yapmamam lazım.
Onu ben büyüttüm gün gün içimde, canımdan can katarak doğurdum emzirdim diye üzerinde her türlü   hükümranlığı kurma hakkımın  olmadığını biliyorum. Bence anneliğin en zor kısmı bu olacak. 


Şimdiden düşündüğün şeylere bak, bırak bunları tadını çıkart dediğinizi duyuyorum aslında.


Günler Defnecikle çok keyifli  çok hızlı geçiyor.Artık öğleden sonraları daha çok uyanık kalıyor ama son günlerde asileşti bizimki. Mememi almak istemiyor kucağıma yatırınca ağlıyor ama öyle böyle değil. Kulak zarım delinecek maşallah nefesi kuvvetli :)Niye böyle yapıyor anlayamıyorum, bana  göre karnı aç  memeyle  bir mücadele, kendini yay gibi geriyor kucağımda , omzuma alınca aniden susuyor, evin içinde gezmeye başlıyorum, şarkılar söylüyorum bir yandan ama biliyorum karnı aç, beslemek üzere tekrar yatırınca  pilli bebek gibi avaz avaz başlıyor.Bunu sadece öğleden sonraları yapıyor. Sabah ya da geceleri  boyle yapmıyor  hiç itirazsız yapışıyor memeye. Acaba günde bir beslenme seansını biberonla yaptığımız için memeden mi soğuyor. Düşüncesi bile çok korkunç geliyor. Nolur bırakma Defnecim memeyi.
İşte böyle güne ya  da geleceğe dair bir sürü kuruntu ve soru ile geçiriyorum günlerimi. 
Anı yaşamalı ve  an dan tad almalıyım.


İşte fındıkkurdumun son halleri...