Hissettiğim tek şey yorgunluk, müthiş bir yorgunluk sanki her bir hücrem ağırlaşmış ben onları taşıyamayacakmışım gibi hissediyorum...
10 aydır kendim için hiç birşey yapmadığımı farkettim, nasıl bir koşturmaca yok olamıyorum organize, yetemiyorum hiçbirşeye, aklımda sürekli bir yapılacaklar listesiyle dolaşıp, unutulanları sonradan hatırlamakla geçiyor günlerim. Nasıl bir dalgın, nasıl bir organizasyonsuz oldum böyle
Her gün yeni bir endişe ediniyorum biliyorum biraz akışına bırakmalıyım, belki de ben bu kadar kurduğum için geliyor bütün olumsuzluklar..
Geçen hafta bakıcımızın acilen Gürcistan a gitmesi gerekti..Ablası hastalanmış durumu ciddiymiş.Tam düzeni oturtmuştuk iyi gidiyordu.
En fazla 15 gün içinde geleceğim dedi ama odasına baktım ki saç tokasına varıncaya kadar almış hiçbir eşyasını bırakmamış! Özeliklede belirttim, mutlaka geleceğim merak etme dedi. Ama düştü içime bir kurt gelecek mi gelmeyecek mi .. Annemi getirdim apar topar, kardeşimdeydi, çocukcağız 10 gün önce belfıtığı ameliyatı oldu kaldı yalnız Anneminde boynunda sinir sıkışması var kolları ciddi ağrıyor kadıncağız çok zorlanıyor. Ben sürekli izin alıyorum erken çıkıyorum vs.
Dün Ege geldi şimdi o bakıyor kızımıza annemi dinlenmeye aldık pazara kadar...
Ya gelmezse Vardo, ya kandırıldıysak, içimdeki ses bir yandan gelecek, insanların iyi niyetine güven diyor, bir yandan da böyle kandırılan öyle çok arkadaşın var ki sen unut o bakıcıyı yenisini aramaya başla diyor.
Bu 2. Sesin söyledikleri o kadar zor geliyor ki bana, yeni biri, yeniden aynı şeyler güvenebilecek miyim, bebeğimi nereye kadar ele bırakacağım offf, dün gece o kadar çok ağladım ki.
Ege gidiyor pazar günü yine kalacağız yalnız, bu sorumluluk fazla geldi bana galiba, bir de uykusuzluk tabi, Defne geceleri sürekli uyanıyor ve bana hiiç yetmiyor uyku...
Yani şu aralar tek güzel ve muhteşem olan şey Defnem. Ah o kadar tatlı ki, üzerine düşenleri tam anlamıyla yerine getiriyor, gülüyor, oynuyor , her gün yeni birşey keşfediyor ve büyüyor...İyi ki var, beni tek mutlu eden varlık o şu aralar..
Bense kendimi verilen görevi eline yüzüne bulaştırmış acemi bir çalışan gibi görüyorum...
Sakin ol bir süre böyle devam edecek yetemezsin çalışırken hiç bir şeye merak etme eksikte kalmaz bir şey..fazla düşünme olduğu kadar seni çok iyi anlıyorum ama sürekli canını sıkmanı anlamıyorum biraz rahatla oluruna bırak canımcım..kardeşin ve annene geçmiş olsun..bakıcında gelmezse düşünürsün bir şeyleri hadi bir silkelen kendine gel çalışırken çocuk yetiştirmek kolay değil herkes bilir hoş görür bunu merak etme..bırak ev dağınık kalsın bırak ütünü sonra yap bırak bulaşık yarına kalsın..en önemli anlar kuzuyla geçirdiğin anlar onun bir gülüşünü görmek dağınıklığa bedel anacım bu anları gördüğün zamanlara gereksiz düşüncelerini gölgesi düşmesin ;)
ReplyDelete