Korktuğun şey başına gelirmiş

Korkularımız var hepimizin, zaman zaman değişen, bazıları daha öncelikli iken bazıları zamanla gündemden düşen.



İşte anne olduğumdan beri en büyük korkum bakıcı olayı idi. Biliyorduk bakacak bir yakınımızın olmayacağını , bakıcı çalıştıracağımızı ama bazen yaşamadan ne kadar zor olacağını kestiremiyor insan.


Arkadaşlarımdan duydugum hikayelerden sonra kafamda bu korku iyice belirginleşti,  ya iyi birini bulamazsak bende sürekli bakıcı değiştiren sürekli bu endişe ve sıkıntıları yaşayan biri olursam derdim .
Güzel hikayelerde var olmaz mı işallah biz de öyle oluruz der bu en büyük korkularımdan birinin üstünü bir güzel örterdim.


Ama artık örtecek bişey kalmadı. Pazar günü gideli 1 hafta olan bakıcımızın artık geri gelmeyeceğini öğrendik.. Bugün 3. Gün, kaç ajansla konuştum kaç kişiye derdimi anlattım sayısını hatırlamıyorum. Uyuyamıyorum geceleri, Defnem için çok endişeliyim.Sürekli ağlıyorum.


Beni en çok üzen şey ise bu sürecin son olmayacağı demek biz bunu hep yaşayacağız.Yeni biri, yeni düzen , hiç tanımadığın birine bebeğini bırakmanın inanılmaz suçluluk duygusu ve endişesi....Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum resmen. Yok iyi değilim ben


Eşim geldi haftasonu bu haberle o da çok moralsiz döndü Viyana ya.. Ne yapıcaz deyip duruyoruz birbirimize. Annemi aldık tekrar ama kadıncağız çok yoruluyor, kollarındaki problem onu daha da zorluyor o da hasta olursa ben hangi birine bakacağım.


Dünden beri bir kaç adayla görüştüm ı ıh hiç biri kriterlerimize uymuyor, allahım ne insanlar var ya..Kimi bebek bakacak ama evde kimse olmayacak dimi diye absürd sorular soruyor kimi ev işi yapmam diyor


Bir de an önce bu haberin maili geldi


http://video.haberturk.com/haber/video/aileler-dikkat/56486


ağla ağla şiştim


Allahım lütfen karşımıza dürüst vicdanlı temiz ahlaklı birini çıkart ne olur.