Hayalkırıkylıkları yaşıyorum son günlerde biri de kendime dair. İnsan kendini hayalkırıklığına uğratır mı ? Düşününce bu soruya cevabımı; aslında en çok da kendimizi hayal kırıklığına uğratıyoruz sanırım.
Bazen hayat sana istediğin şeyleri sunmasa da, ya da başka şartlar altında olsan çok isteyebileceğin birşeyi yersiz sırasızken sunup seni onu reddetmek durumunda bıraksa da ne olursa olsun hayat güzel, yaşamak güzel... Bu işte zaten hayat, bir gün iyi öbür gün kötü, başımıza gelenlerden çıkardığımız derslerden ibaret değil mi ?
Oysa ki günlük yaşamda herşey yolunda –şükür- Defne miz gün gün yeni birşeyler keşfederek bizi biraz daha kendine hayran bırakıyor. Bir insanın hayatı keşfetmesini seyretmek ne kadar güzel...
Daha iyi daha bilinçli bir anne olmaya çalışıyorum yaptığım herşeyin daha iyisini yapabilmek için uğraşıyorum annelik adına.. Öyle büyük bir vicdan azabım var ki ondan ayrı geçirdiğim saatlere dair. Tam 7 ay oldu çalışmaya başlayalı, alışırım sanıyordum ama başaramıyorum.
Defne nin benden uzakta olması fikri, bakıcıyla oynuyor olması gerçeği beni çok geriyor. Kameradan izliyor ve ağlıyorum ofiste..Oysa ki onlar eğlenirken Defne’nin kahkahalarını duyarken mutlu olmalıyım değil mi ?
Bu kısırdöngüler içerisindeyim son 1 aydır. Mutsuzluğumu etrafıma yansıttığım gibi Defne mde hissediyor belli ki son zamanlarda gece uykuları çok bölünüyor çok sık uyanıyor. Tükenme aşamasındayım uykusuz anneler klübünün bir numaralı üyesi oldum
Bir silkinip kendime gelmeli, sorunlarımı çözmeye odaklanmalıyım..Birileri beni kendime getirebilir mi..
(belki de yazmak bile ufak bir başlangıçtır ne dersiniz, kabuğumu kırıyor muyum acaba?)
Bahar a dair umudum var ama...
 |
| baharın en güzel şekli |
No comments:
Post a Comment