Anne olmak

      Ne kadar muhteşem bir duygu olduğunu anlatmaya çalışmayacağım. Yaşayan herkes biliyor ki kelimeler yetmez.


Geçen sene bugünden bahsetmek istiyorum.
Benim hayattaki tek buruk anneler günümdür.5 ay öncesinde o çok istediğim hamilelik haberini almış ama mutluluğumuz kısa sürmüştü. Üzerine aylar geçmiş her ayı yeni bir umutla bekliyor ama bir türlü güzel haberi alamıyordum. O sebepten geçen yıl ki anneler gününde günlüğüme buruk cümleler yazmışım. Tam 1 ay sonra ise minik mucizem gelmeye karar vermişti.
Şimdi bu sene, dünyadaki tüm anneler gibi dünyanın en mutlu annesiyim. 


Bugün Defne ye bakıp bakıp ağladım bir kaç kez. Mutluluk gözyaşlarıydı, biliyorum abartıyorum ama elimde değil engel olamıyorum. Ona, onu ne kadar sevdiğimi anlatmaya başlayınca boğazım düğümleniyor sesim buruluyor, sevgimi gözyaşlarım anlatıyor. 


Annemi ve ablamı çok daha fazla anladım bu sene. 


Anne olmak bence en karşılıksız ve saf duygu. İnsan bencildir, her türlü ilişkisinde minimumda olsa bir karşılık beklentisi vardır bence. Her türlü sıfatı bu beklenti ile üstlenir. Ama anne olmak hariç. Hiç bir ilişki  anne ile çocuğu arasındaki kadar saf ve karşılıksız olamaz.


Minik mucizem  bir kez daha teşekkür ederim sana, geldiğin için,bizi seçtiğin ve  bu yüce duyguyu tattırdığın için 


Tanrı hiç bir bebeği annesinden ayırmasın ve  tüm anneleri bebeklerine bağışlasın...