Beklemek...

Hani Yeni Türkü nün bir şarkısı vardır ya.

Beklemek bizim yaşamımız
Vapur beklemek
Gün beklemek
İnsan beklemek
Çiçeklerin açmasını
Gecenin geçmesini
Sayfaların dolmasını beklemek
diye başlar tamamını hatırlayamıyorum. Bugünlerde hep bu şarkı dilimde, bir yandan bebişin giysilerini yıkıyorum onlarla uğraşıyorum akşamları bir yandan karnımı sevip mırıldanıyorum.


Bugüne kadar bir sürü beklemeler yaşadım hayatımda. Sınav sonuçları, iş durumu ne bileyim sevgilinin araması, düğün günümüz gibi  bir sürü... Ama bu çok başka. Kendi irademizle hayata bir birey getirmeye karar verdik ve beklenen güne yaklaşıyoruz. Teorik tarihe göre neredeyse 6 hafta kaldı. Gittikçe heyecanım artıyor.
Nasıl bir duygu bu ? Anlatılamıyor gerçekten. Bir yandan çabucak geçmesini istiyorum bir an önce kavuşalım bebeğimize. Bir yandan da o kadar güzel ki hiç bitmesin istiyorum, benimle kalsın içimde olsun... Duygusal gelgitler hadsafhada....

İşyerinde ise ben ağırlaştıkça işler artmakta. O kadar çok şey üstüste geliyor ki bugünlerde,  yetişemiyorum . Dün o kadar koşturmalı ve stresli bir gündü ki  saat 16 ya doğru  tansiyonum  8- 4 lere düştü yine revirde biraz dinlendim eve zor attım kendimi. Bütün akşam uyur uyanık dinlenmeye çalıştım ama..Pilim ne zaman bitecek merak ediyoruım ve kendime çok kızıyorum...