Kızımız geliyor.........Şaka değil!

Hala bir şakaymış gibi hissetsemde gerçek gün gibi ortada, 12 saattir hastanedeyim!!!

Herşey yolundaydı bir şikayetim yoktu rutin dışında, dün akşam 18:00 de 34.hafta kontrolü için Cem Bey in muayenesindeydik. Bebişin keyfi yerindeydi hatta 2650 gr olmuş maşşallah dedik böyle giderse çok rahat 3,7 falan olur hiç korkma dedi Dr. Benim biraz tansiyonum yüksekti ne olur ne olmaz diye tam kan ve idrarda şeker bakalım sonuçları yarın konusuruz 10 gün sonra kontrole bekliyorum dedi. Güle güle oynaya çıktık klinikten. Güzel bir yemek yedik dışarıda eve geldik. Meyve yedim -olmazsa olmaz  ayva- kivi, greyfurt.Saat 22:30 da çok uykum geldi Egem karnıma , bacak arama yastıklarla destekleyip bir güzel yatırdı beni  .Nasıl uyudum hatırlamıyorum hemen dalmışım

Çok değil saat 23:10 da bacaklarımdan şiddetli bir şekilde bişeylerin aktığını hissettim Egeye seslendim uyku sersemi karanlıkta ne olduğunu da anlamadım, yorganı bir kaldırdık göl gibi olmuş.Nasıl bir panik ne yapacağımı bilemedim Egemen Cem bey i aradı,hemen acile gitmemizi istedi,  üstümü değiştirdik evden nasıl çıktığımızı hatırlamıyorum. Yolda su gelmeye devam etti kotumdan arabaya da geçti, Memorial Ataşehir acili ulaştıpımızda bizi bekliyordu zaten, 6.katta hazırlanan odamıza çıkarken bile sular akıyordu benden.
Nasıl bir panik ve korku yaşadım, ağlama krizine girdim. Nst de sancılar 120 seviyesinde çıktı ve 3 dakikada bir! ben sadece regl ağrısı gibi birşey hissediyordum. Nöbetçi doktorun muayenesiyle doğumun başladığı netlik kazandı. ben o saate kadar hala  birşeyler yapılır durdurulur umudu taşıyordum ama maalesef.

Şu an saat 11:50. 12 saattir sancım var ama açılma hala bir santim.Saat 4 ten sonra sancıların sıklığı ve şiddeti azaldığından doğum durdu aslında.Saat 15 e kadar bekleyecekler, bir gelişme olmaz ise suni sancı ile normal doğumu tetikleyecekler. Suyum geldiğinden 24 saat içinde bebeğimizin doğması gerekiyormuş bu durumda sezaryan ihtimali de var.

Gece geldiğimizden beri gözyaşlarıma hakim     olamıyorum. Daha çok erken. Ya bir problem olursa kuvözde ne kadar kalacak ya ciğerleri gelişmemişse.İyi bakamadım bebeğime neden oldu diyip duruyorum.Off çıldıracağım.
o kadar kötü bir duyguymuş ki kendimi hiç hazır hissetmiyorum ne doğuma ne anne olmaya. En kötüsü de bu yetersizlik hissi. Neden şimdi en azından 2 hafta daha bekleseydi bir problem olacak diye ödüm kopuyor. Cem Bey gece 4 te geldi büyük ihtimalle hiç bir problem çıkmayacak kilosu da iyi deyip beni rahatlatmaya çalışıyor ama nafile. Ege ablam herkes elinden geleni yapıyor beni teselli etmeye çalışıyorlar ama bakışlarındaki endişeyi görebiliyorum onlarında.

Bir kez daha anladık Hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlermiş. Oysa daha dün bu saatte kuaförden çıkmış kendime hastane için şık bir gecelik sabahlık takımı bakıyordum.
Bugün ise doğuracağım kısmetse. Hala inanamıyorum. Şu an ağrım yok sadece epidural taktılar hazır olsun diye henüz ilaç vermediler onun giriş yeri sızlıyor o kadar.

Bugün hamileliğimin  o çok istediğim çok hayal ettiğim ama ilk altı ay da endişelerim yüzünden hiç tadını çıkaramadığım hamileliğimin son günü-ymüş. Şaka gibi.Halbuki ben çok seviyordum son zamanlarda bebişimin içindeki hareketlerine bana tepkilerine çok alışmıştım bitmesin isterken bu kadar erken bir doğumun bizi beklediğini hiç aklıma getirmiyordum.

Allahım nolur bebeğimizi sağ salim bize bağışla onun sağlıklı olduğunu göreyim başka birşey istemiyorum. Çok dağınık  bir post oldu ama anlatmam lazımdı.
Dualarınızı esirgemeyin ve bize şans dileyin...